Hermanus, 3 nov. 2019

De dag begon zoals die van gisteren eindigde: somber weer, fris en winderig. Maar zie: op dit moment zit ik om 18.00 uur in de “borrelzon” op ons privé terrasje van Whale’s Tale Guesthouse een stukje te tikken voor onze familie en vrienden in het verre thuisland. Wij hebben het drukke Kaapstad verlaten en ons heil gezocht in Hermanus, zo’n dikke 100 km naar het oosten aan de kust van de Indische Oceaan. Sandra, onze geweldige reisadviseur van Travel Counsellors heeft dit op ons programma gezet omdat wij vanuit dit havenstadje (dorpje) walvissen kunnen spotten. En dat ziet er volgens Hanli, onze gastheer in Hermanus, veelbelovend uit. Het weer kiept de goede kant op en als het effe meezit kunnen wij morgen vanuit ons bootje walvissen over de neus aaien. Aldus Hanli. Wij hebben besloten geen risico te nemen en morgen te voet naar de aanlegsteiger te gaan. Een tweede misser willen ik niet op mijn geweten hebben. 

Die aanlegsteiger ligt overigens maar 500 meter van ons tijdelijke huis. Na onze verkenning van het vertrekpunt hebben wij gezellig vis gegeten in het aanpalend restaurant, waarbij ik moet opmerken dat ik alweer heb ervaren dat vis bereiden bij Zuid Afrikanen niet in goede handen is: ze bakken de vis veel te droog. Ondanks de smakelijke glazen Pinot Gris die er bij geserveerd werden. Dit gaan wij morgen goed maken. Want tijdens een kustwandeling van pakweg 9 km zijn wij geheel onverwacht door ene blonde Johan (met roods in Friesland) een intiem visrestaurantje binnen geloodst, waarbij hij ons zonder omwegen wist te vertellen dat hij de beste vis bereider van Zuid-Afrika is. Zijn vrouw Endria (met roods in Zutphen) liet ons het tafeltje  zien waaraan zij ons morgen graag willen ontvangen. Toen ik daarna ook nog effe het onderwerp rugby aanroerde was het ijs helemaal gebroken en hield de woordenstroom van superlatieven niet meer op. Ik heb van de wedstrijd zaterdag geen seconde gezien, maar ben nu wel helemaal op de hoogte. Nadat Johan weer enigzinds tot rust gekomen was en weer met twee voeten op aarde stond heeft het Afrikaans-Hollandse tweetal het vervolg van onze reisplannen van commentaar voorzien; het lijkt er op dat wij vanaf morgen de hemel binnenschrijden. Hierover horen jullie ongetwijfeld meer.

Tot spoedig,

Mieke en Dries.