Hluhluwe, Zuid-Afrika, 11 nov. 2019

Ik zal jullie niet langer lastig vallen met berichten over het weer, daar heb ik al te veel over gezegd. Ik zal pas iets melden als de zon weer schijnt en wij een stukje blauwe hemel zien. Dus nu zeg ik niets, he-le-maal niets.

De dag begint met een rit op en neer naar ons laatste logeeradres in St.Lucia. 200 KM in de auto dus. In het guesthouse liggen onze paspoorten nog in de kamer-kluis. Helemaal vergeten, het zal dus echt wel aan de leeftijd liggen. Na het vertrek vanuit de logde in Hluluwe geven wij een lift aan een jonge vrouw die met baby en paraplu in niemandsland langs de weg loopt. Zij is op weg voor een controle in het ziekenhuis. Dankbaar stapt ze in. “Het is een meisje”, vertelt ze, “ ze is zes weken oud en heet Isopho, dat betekent kadootje.”  Ik laat haar laten weten dat ze maar moet zeggen wanneer ik moet stoppen om haar uit de auto te laten. Onvoorstelbaar; pas naar 16 kilometer, bij een rotonde, wilt ze er uit. Controle in het ziekenhuis en te voet weer terug naar huis. De benenwagen wordt hier nog intensief gebruikt.

’s Middags staat een gamedrive in het Imfolozi Park op het programma. Mieke en ik gaan op stap met gids Jeffrey in het bijna 100.000 ha grote park waar wij met een beetje geluk een deel kunnen zien van de “big five”. Dat zijn de olifant, de neushoorn, de buffel, de leeuw en de panter. Na dik vier uur rijden in een schitterend landschap staat de teller op 50%. Neushoorns in overvloed, buffels idem, een paar leeuwen op zeer grote afstand maar geen olifant of panter te bekennen. Wel een groot aantal andere dieren die ik nu niet allemaal zal opsommen. Niet getreurd dus, want het is volop genieten van een majestueus landschap met adembenemende vergezichten.

Morgen buigen wij af naar het noorden en rijden langs de grens van Swaziland richting Kruger-park. Daar zijn wij, na een paar tussenstops, eind deze week. 

Tot spoedig, 

Mieke en Dries.