St Lucia, 8 nov. 2019

Om 05.15 uur werd ik uit bed getrommeld. Mieke wil niet het risico lopen dat wij door verkeersdrukte rond Cape Town het vliegtuig naar Durban missen. Gelukkig is het stralend weer en niet al te druk, dus zitten wij ruim op tijd en zonder lastige buren in de krappe vliegtuigstoeltjes. Het afhalen van de huurauto, een dikke Nissan X-trail stond voor ons klaar, is een fluitje van een cent en rond 13.00 uur zoefen wij over een perfecte snelweg richting North Coast. De vierbaans tolweg (120 km/h) is verrassend van sublieme kwaliteit, alleen wordt er in Zuid-Afrika iets anders mee omgegaan dan wij in het keurige Nederland gewend zijn. Afrikanen zien de snelweg als een prima mogelijkheid voor een ochtendwandeling, er rijden fietsers je tegemoet, de boeren laten hun koeien in de berm grazen en zien met een stokje er op toe dat een van de 40 dieren niet de weg op wandelt en dames met bagage op het hoofd steken doodgemoedereerd over of zitten aan de kant op een kistje en proberen sinaasappel, bananen en ananas aan de man te brengen.

Een ding blijft ons achtervolgen: het slechte weer. Vertrokken wij in Cape Town nog onder een blauwe hemel, hoe dichter wij het einddoel naderen, hoe donkerder het wordt. Als wij de koffers het Sandpiper Guesthouse binnendragen is het echt aan’t regenen. Maar de goedlachse gastvrouw laat ons meteen weten dat bidden voor goed weer geen zin heeft omdat het hele dorp al maanden bidt voor een beetje regen. En daar kunnen wij niet tegen op. Tevens waarschuwt ze ons dat wij vanavond met de auto naar het restaurant, een blokje verderop, moeten omdat wandelen na zonsondergang levensgevaarlijk is. De nijlpaarden lopen gewoon over straat en zijn ‘s nachts behoorlijk agressief, Mieke had de keutels al zien liggen. Wij zitten midden in een wild-park.

Behalve de waarschuwing voor de nijlpaarden en de brutale apen (goed afsluiten als je weggaat, want ze nemen alles mee) krijgen wij tientallen tips voor de invulling van de dag van morgen. Een boottochtje langs de nijlpaarden zal niet lukken vanwege het weer, maar een solo (zonder gids dus) autorit door het wildpark waar behalve de leeuwen de “big five” prima te zien zullen zijn is een uitstekend alternatief. Wij zullen zien....

Nu eerst wat gaan eten na een borrel op ons tropische kamer-terrasje waar de regen lekker op het golfplaten dak klettert. Daarna naar het restaurant..., toch maar met de auto.

Tot spoedig,

Mieke en Dries.