Hermanus, 4 nov. 2019

Alweer wat hobbels op onze weg: de boten die het walvis-spotten voor hun rekening nemen zijn de komende twee dagen volgeboekt. Vanwege het slechte weer de afgelopen tijd lagen de boten voor anker en hebben de reserveringen zich opgehoopt. Vandaag is het prachtig: blauwe hemel en een graad of 26, dus varen de boten uit. Maar zonder de laatkomers, de dagjesmensen zoals wij. Jammer...., dus toch maar  een ander programma kiezen?

Wij zijn al aan het alternatief begonnen als wij besluiten toch nog een kans te wagen en rechtsomkeer maken; er kunnen immers afmeldingen zijn. Vlak voor het uitvaren krijgen wij twee laatste plekjes aan boord, en om 12.00 uur schieten wij de Indische oceaan op. Na drie uur varen hebben wij inderdaad walvissen gezien, moeders met hun jong. Wij kunnen ze tot op 10 meter naderen, maar helaas liggen de dieren voor 95% onder water en laten ze in het woelige water slechts af en toe een stukje meer van het imposante lijf zien. Toch een ervaring om nooit te vergeten.

Het alternatief, waar wij aan waren begonnen, bestond uit het verkennen van de omgeving, en vooral de omvangrijke townships die hier in de buurt liggen. Enorme oppervlakten met een chaos van hutjes van hout en golfplaat, waartussen een gekrioel van mensen en vooral altijd vrolijke kinderen. Onvoorstelbaar in de 21e eeuw, maar het bestaat echt. Omdat Mieke zich niet zo prettig voelt zo op de huid van al die mensen hebben wij onze excursie afgebroken en zoals gezegd toch maar weer de haven opgezocht. De townships moet je met een gids bezoeken. 

Hermanus, een kustplaats vol schitterende woningen van ongetwijfeld zeer rijke mensen met in hun achtertuin een landschap van armzalige krotjes en een gekrioel van donkere mensen. Waarvan gezegd moet worden: vriendelijk, vrolijk, trots en goed gekleed. De tegenstelling wordt nog eens extra duidelijk door de beveiliging van de panden in de “goede” wijken. Elk huis is voorzien van een hoge omheining met daarop een netwerk van zeer dunne stroomdraden. Zoals ons guesthouse, dat binnen de omheining ook nog elke deur voorzien heeft van een stalen, afsluitbaar hekwerk. Mieke hoeft zich ‘s nachts niet ongerust te maken, want behalve al deze security voorzieningen ligt bovendien mijn persoon op nog geen 10 cm afstand. Wat kan er dan nog gebeuren (wat zij niet wilt) ?

Ook nog effe iets rechtzetten: in mijn verhaaltje gisteren heb ik de naam van onze “reis-componist” verkeerd gespeld. Het is Travel Counsellors Belgium. Sorry Sandra!

Vanavond gaan wij proeven of Johan gisteren niet heeft staan opscheppen en of zijn restaurant de kwaliteit heeft die wij nu verwachten. Hierover morgen meer....

Tot spoedig, Mieke en Dries

.